Και ένα κείμενο....

Είναι κανόνας του Αφεντικού μου να μην δημοσιεύουμε άρθρα γνώμης αλλά θα αδράξω την ευκαιρία, τώρα που δε βλέπει και θα αναδημοσιεύσω ένα κείμενο φίλου από το www.adslgr.com που αφορά στην άνοδο της Χρυσής Αυγής.


---


Γιατί ανέβηκε η ΧΑ;

Ασφαλώς δεν είναι ένας ο λόγος είναι πολλοί και πρώτα-πρώτα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί υπάρχει τόσα χρόνια η ΧΑ ως οργάνωση και δεν έχει απαγορευθεί. Ασφαλώς κάποιος θα πει πως ίσως αυτό τότε έκανε τα πράγματα χειρότερα (θα κάναμε τους λίγους ΧΑτες ήρωες ίσως), αλλά από κει αρχίζουμε όντως. Φταίει η ανοχή της αστυνομίας; Φταίει. Φταίει το μεταναστευτικό και η βόμβα του κέντρου; Φταίει. Φταίει που υποκατέστησαν τον νόμο στο κέντρο; Φταίει. Φταίνε τα 700 ευρώ που λείπουν κάθε μήνα από την τσέπη του άνεργου; Φταίνε.

Αλλά:

Υπάρχουν οι αδιανόητοι ψήφοι στο Δίστομο και Καλάβρυτα, οι οποίοι στέκουν ανερμήνευτοι και είναι ο πυρήνας του προβλήματος. Οι 44 ψήφοι στο δημοτικό διαμέρισμα του Διστόμου είναι μία ασύλληπτη ανορθογραφία, ένα χωρίς έλεος αριθμητικό λάθος. Είναι σαν να γράφω Δειστωμμω. Αυτό το περίπου 4% των Διστομιτών που πήγα και ψήφισαν ΧΑ αποκαλύπτει κάτι βαθύτερο σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία: ότι είμαστε αγράμματοι!!!

Για μένα ένοχος της ψήφου προς την ΧΑ των εκατοντάδων χιλιάδων ελλήνων (τρομάρα τους) είναι η στρεβλή παιδεία που είχαν ή η έλλειψη της.

Ας αρχίσουμε από τα βασικά: ποιος έχει διδαχθεί στο σχολείο του επισταμένα, μεθοδικά και αποτελεσματικά την ιστορία του Β ΠΠ, της κατοχής, της απελευθέρωσης, του εμφυλίου και της χούντας; Κανείς. Πότε έμαθαν οι έλληνες μαθητές ή ακόμα χειρότερα η έλληνες φοιτητές (στα τμήματα Ιστορίας Αρχαιολογίας) την έννοια του δωσιλογισμού; Ποιος επίσημος εκπαιδευτικός φορέας τους εξήγησε ποτέ πως αυτή η χώρα (λόγω του εμφυλίου) οικοδομήθηκε πάνω στις δωσιλογικές δυνάμεις μετά το 1945; Ακόμα και να φτάναμε, οι μαθητές, στο κομμάτι του σχολικού βιβλίου που μιλούσε για τον Β ΠΠ, όλοι ξέρουμε πόσο αποτελεσματικό είναι το μάθημα της ιστορίας στα σχολεία. Εν προκειμένω μαθαίνουμε ένα τραγούδι της Βέμπως, φωνάζουμε φαντασιακά από μέσα μας αέρα και ίσως θυμηθούμε να πούμε πως η Π. Δέλτα αυτοκτόνησε καθως οι Γερμανοι έμπαιναν στην Αθήνα. Α, και πως όταν μπήκαν οι κατακτητές είχαμε κλειστά τα παντζούρια. Ας μην πάω παρακάτω σε Δεκεμβριανά, Βάρκιζα, 1946, Εμφύλιος.

Μα τι σχέση έχουν όλα αυτά, θα μου πείτε;

Έχουν! Γιατί μαθαίνοντας ιστορία δεν μαθαίνεις μόνο τα γεγονότα της ναζιστικής εποχής ως ανατριχιαστικούς τίτλους, αλλά μπαίνεις στην ουσία στην ιστορίας, μαθαίνεις τον τρόπο που λειτουργούν οι άνθρωποι κάτω από ορισμένες συνθήκες. Αντιλαμβάνεσαι το πόσο φθηνή μπορεί να γίνει η αξία της ανθρώπινης ζωής μπροστά σε οράματα, επαναστάσεις, καθεστώτα και θεωρίες.

Είναι κακός ο ναζισμός όντως. Μπήκε ποτέ κανένα σχολείο στον κόπο να εξηγήσει στους μαθητές ΓΙΑΤΙ ο ναζισμός ήταν κακός; Να εξηγήσει στους μαθητές γιατί ήταν ιστορικά σημαντική η -για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας- βιομηχανοποίηση του θανάτου με τα στρατόπεδα εξόντωσης. Αλλά και να εξηγήσει πως σε απόλυτη ομοιότητα με τις ιδρωμένες μασχάλες των παλικαριών του Μιχαλολιάκου, τα SS αντιπροσώπευαν το κατακάθι της γερμανικής κοινωνίας: αλήτες, απείθαρχοι, πλιατσικολόγοι κ.α. Και όλα αυτά στην Γερμανία: την χώρα που αποτελούσε ( και αποτελεί) την καρδιά του νεώτερου ευρωπαϊκού ρομαντικού και κλασσικού πολιτισμού με Γκαίτε, Μπετόβεν, Σίλλερ κ.α.

Και πάλι κάποιους δεν θα πείθω ασφαλώς. Μα κοιτάξτε λίγο τα εθνικά μας μούτρα στον καθρέφτη! Κοιτάξαμε ποτέ ως χώρα το αν μας αφορούσαν τα στρατόπεδα εξόντωσης των Εβραίων;;; Ασφαλώς όχι! Τα στρατόπεδα ήταν για μας (ως έθνος) κάτι μακρινό και άσχετο. Έπρεπε να ανοίξει η κουβέντα από τον Μαζάουερ (Θεσσαλονίκη, Πόλη των Φαντασμάτων) για να καταλάβουμε πως είχαμε χιλιάδες Εβραίους στην Θεσσαλονίκη οι οποίοι εξοντώθηκαν από τους Γερμανούς. Αποφεύγαμε να εμπλακούμε ιστορικά στην συζήτηση των στρατοπέδων γιατί δεν θέλαμε να θυμηθούμε πως κάποτε η πόλη της Θεσσαλονίκης δεν ήταν η πόλη του Ψωμιάδη και του Άνθιμού, πως κάποτε το εμπόριο της πόλης το κρατούσαν οι Εβραίοι της πόλης και ακόμα χειρότερα θα βρισκόμασταν στην δυσάρεστη θέση να απαντήσουμε τι απόγιναν οι περιουσίες των ανθρώπων αυτών που θανατώθηκαν και ΠΟΙΟΣ τις πήρε;

Μούγκα στην στρουγκα λοιπόν.

Επιπλέον άμα είσαι αγράμματος, άμα δεν καταλαβαίνεις από ορθό λόγο, από δεν καταλαβαίνεις πως η υπέρτατη δυάδα στην ζωή είναι το αίτιο και το αιτιατό, τότε μπαίνεις στο ball room της συνωμοσιολογίας και αρχίζεις και χορεύεις. Και να η λέσχη Μποντιμπίλντινγ, και δως του τα μυστικά της Σιών, και να οι μασόνου στο πεντοχίλιαρο και να γενικώς η "άλλη πλευρά" της πραγματικότητας που μας κρύβουν. Αν μπεις στην σπείρα, αργά η γρήγορα θα ασχοληθείς και με τους ναζί και όλο και κάπου θα αρχίσεις την γελοιότητα της αριθμολαγνείας "μα δεν ήταν 6 εκατομμύρια τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, ήταν πχ 1.5 εκ." Ώρσε!

Αγραμματοσύνης εγκώμιον λοιπόν και συνεχίζουμε στο γιατί η ΧΑ ανέβηκε τόσο.

Η χούντα!!!! Εδώ και αν πρόκειται για ιστορικό μυστήριο! Ποιος τολμάει να μιλήσει και να αναλύσει ιστορικά την χούντα χωρίς να εκθέσει κόσμο ή να εκτεθεί; Το Έθνος (εγέρθητι please) ζει την φαντασίωση πως ξέπλυνε τα χέρια του (ως άλλη λαίδη Μακβεβ) στον εορτασμό της 17ης Νοεμβρίου. Ακόμα καλύτερα κάνουμε και την πορεία προς την Αμερικανική Πρεσβεία (όχι δεν φταίνε οι αμερικανοί, αλλά είμαστε και πάλι στο μότο "φταίνε οι άλλοι"). Κουβέντα για όλους εκείνους που ήταν στο πάρτι της εφταετίας....Κουβέντα για την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας που έκανε τον μαλάκα για εφτά χρόνια, βλέποντας ταινίες του Κωνσταντάρα στον κινηματογράφο...

Και κάπου εδώ φτάνουμε στο θαύμα του συλλογισμού του αγράμματου: "Μα η χούντα έκανε και καλά..." Το τετράποδο που περπατάει στα πισινά του πόδια αφού δεν μπόρεσε να καταλάβει τι σημαίνει ναζιστική θηριωδία και χιτλερισμός, πως να καταλάβει την διαφορά εκλεγμένου και μη εκλεγμένου κυβερνήτη; Οπότε ζώντας μία νέα εκδοχή του "Φτιάξτο μόνος σου", παίρνει έτοιμα υλικά ιστορίας και φτιάχνει την δική του εκδοχή όπου η Χούντα έφτιαξε 42 km δρόμων και 23 γιοφύρια. Κάπου εκεί καλό θα ήταν να πατήσει κάποιος το play και να ξεκινήσει το καλαματιανό του Γ. Παπαδόπουλου.

Ας μαζέψω μερικά σημεία μέχρι εδώ:

Είμαστε η μόνη χώρα της Ευρώπης που γιορτάζει την είσοδο της στον πόλεμο, όχι της απελευθέρωση της από τους Γερμανούς (γιατί; να μια καλή ερώτηση)
Ο εμφύλιος πόλεμος είναι η πιο πολύνεκρη μάχη της ελληνικής ιστορίας. Ποιος μαθητής μαθαίνει πέντε γραμμές για αυτόν; Πότε έγινε; Πότε τελείωσε;
Πόσοι Έλληνες πολίτες εξοντώθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης;
Γιατί το Δίστομο είναι φρικιαστικό ως γεγονός;
Όλοι οι έλληνες ήταν στα βουνά και πολεμούσαν τους Γερμανούς ή μήπως όχι; Ποιος ήταν πχ Υπουργός Δικαιοσύνης το 1943; Αυτός μετά τι έγινε; Τα παιδιά του διορίστηκαν μήπως στο δημόσιο;
Στην Γαλλία κατά την απελευθέρωση κρεμάστηκαν 7000 δωσίλογοι. Πόσοι κρεμάστηκαν στην Ελλάδα;
Ποιοι διετέλεσαν γενικοί γραμματείς στο πχ υπουργείο Δημοσίων Έργων το 67-74; Αυτοί σήμερα που είναι;

Μα θα μου πείτε και πάλι: Αυτά θα με βοηθήσουν να μην ψηφίσω ΧΑ;;;; Όχι, αλλά βοηθήσουν τους νευρώνες σου να ρωτάει γιατί και δειλά να απαντάει. Αν σε έχουν εκπαιδεύσει με συνθήματα στο σχολείο, τότε και στην κάλπη συνθήματα θα ρίχνεις.

Και τέλος: η βία. Η ΧΑ δεν υπόσχεται λεφτά (ευτυχώς) αλλά βία. Στο κακομαθημένο έλληνα που του πήραν το δικαίωμα στο ΙΧ και την φθηνή βενζίνη, η ΧΑ υπόσχεται πως θα κάψει και παλουκώσει. Περίεργο; Όχι! Έχουμε νομιμοποιήσει πολιτικά την βία στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια. Απαθείς βλέπουμε ανθρώπους να καίνε το κέντρο και άλλους να δέρνονται από τα ΜΑΤ (καλύπτω και τις δυο πλευρές, μην σκιάζεστε), απαθείς βλέπουμε στάδια να καταστρέφονται από χουλιγκαν, ενώ πριν χρόνια σωματεία δύο ομάδων έδωσαν ραντεβού θανάτου στην Παιανία για να αλληλοσκοτωθούν και τα κατάφεραν. Πάλι μείναμε απαθείς. Αναθέσαμε στα media το κήρυγμα για την επίλυση του προβλήματος και μετα μπήκαμε σε ένα mall και ψωνίσαμε γιατί είχε εκπτώσεις.

Όλα τα παραπάνω τα ανεχτήκαμε για χρόνια, τα αγνοήσαμε για χρόνια, κάναμε τον ψόφιο κοριό για χρόνια. Πλέον ο βόθρος ξεχείλισε, και η έλλειψη χρημάτων μας έγδυσε ως κοινωνία, φανερώνοντας πως ο "προοδευτισμός" μας είναι αποτέλεσμα της ευμάρειας. Όταν μας έβγαλαν οι ξένοι το δανεικό λούσο, τότε φορέσαμε τους αγκυλωτούς σταυρούς και ιδρώσαμε τις μασχάλες μας χαιρετόντας χιλτερικά μπροστά στην κάλπη.